To się właśnie unaocznia: odpowiedź
zawarta w zapalniczce zamieniającej się
w otwieracz; odpowiedź na pytanie
zamknięte szczelnie w butelce piwa.
Staczając się na jedenastym piętrze,
pomagam studentowi z Anglii (może
pojęcia w jego kulturze znaczą, ciągle)
zrozumieć zastosowanie dźwigni.
To się szybko rozrasta: znalazłem w
kapslu Ziemię; grunt słów usuwa się
spiralnie spod stóp wiersza w widzie
alkoholowym: dajcie mi punkt podparcia.
Zataczając się, próbuję określić swoje
położenie na układzie współrzędnych
mieszkania, ale piekielne ognie petard
ze wszech stron niszczą odniesienia.
To się gwałtownie ustatecznia: nie ma
mnie, chociaż zwisające w objęciach
Tima ciało próbuje nadać znaczeń sobie,
sytuacji i gardłowemu: hepi niu jer.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz